شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر در موفقیت استقرار سیستم مدیریت چرخه حیات محصول (مورد مطالعه: شرکت توربوکمپرسور تک خاورمیانه)

مدیریت چرخه حیات محصول یک راهکار سازمانی است که کمک می‏کند جریان اطلاعات محصول و فرآیندهای مربوطه در چرخه عمر محصول هموار گردد، به طوری که اطلاعات درست، در بستر صحیح و در زمان مناسب بتواند در دسترس باشد. مدیریت چرخه حیات محصول، به دلیل صرفه‏جویی‏ها و تسهیلاتی که برای سازمان‏ها به بار می‏آورد، یکی از مباحث بسیار مهم در شرکت‏های درگیر با تکنولوژی و مهندسی در دنیای امروزاست. با توجه به جدید بودن موضوع مدیریت چرخه حیات محصول، باید توجه داشت که استفاده از مزایای آن مستلزم ایجاد شرایط لازم برای موفقیت در پیاده سازی آن می باشد و بدون وجود این عوامل، هزینههای اقتصادی و انسانی فراوانی به هدر خواهد رفت. بنابراین بدیهی است از منظر توسعه و پیشرفت کشور و جلوگیری از تضییع سرمایه‏های ملی، شناسایی و رتبه‏بندی عوامل موفقیت در استقرار نظام مدیریت چرخه حیات محصول نه تنها مفید، بلکه ضروری است وتحقیق حاضر به این مهم می‏پردازد. در این تحقیق بعداز تحقیقات میدانی و کتابخانه‏ای،13 عامل موثر در اجرای موفق پیاده‏سازی سیستم مدیریت چرخه حیات محصول مورد بررسی، سنجش و اولویت‏بندی قرارگرفتند که عبارت از: توسعه‏پذیری مقرون ‏به‏ صرفه، انعطاف‏پذیری برای گسترش، دسترسی امن و کنترل‏شده، مقیاس‏پذیری عملکرد، انتخاب معماری درست، مشارکت کاربران، اعتماد بین ذی‏نفعان، افرادمتخصص و مشاوران، برنامه‏ریزی و زمان‎بندی، فرهنگ سازمانی، حمایت مدیریت، طرح کسب‏وکار و چشم‏انداز آن وصحت داده‏ها هستند. برای بررسی، اعتبارسنجی و اولویت‏بندی عوامل موثر، پس از بررسی عوامل متعدد موفقیت مدیریت چرخه حیات محصول، این عوامل در قالب پرسشنامه‏ای با مقیاس لیکرت 5 امتیازی 1 به عنوان بسیارکم و 5 به عنوان بسیارزیاد، در اختیار 45 نفر از کارشناسان خبره در سطح شرکت توربوکمپرسورتک‏ خاورمیانه قرارگرفت. ضریب آلفای کرونباخ پرسشنامه به‏ دست آمد که نشان از پایایی مناسب بود. پس از رد یا تایید عوامل با استفاده از آزمون t تک گروهی، شاخص‏های نهایی به دست آمد. سپس این شاخص‏ها بر اساس امتیازات کسب شده در پرسشنامه به روش میانگین موزون، بر حسب اهمیت رتبه‏بندی گردید. نتایج آشکارکرد که که از بین عوامل موثر در پیاده‏سازی موفق مدیریت چرخه حیات محصول، طرح کسب‏وکار و چشم‏انداز آن دارای بالاترین اولویت و توسعه‏پذیری مقرون‏به‏صرفه دارای کمترین اولویت می‏باشد.